جدول جو
جدول جو

معنی حسین نوبختی - جستجوی لغت در جدول جو

حسین نوبختی
(حُ سَ نِ نَ بَ)
ابن روح ابوبحر مکنی به ابوالقاسم. از متکلمان شیعی دوران مقتدر عباسی. او راست: کتاب التأدیب. وی خود را سومین نائب خاص امام دوازدهم شیعه محمد بن حسن عسکری که غایب شده بود میدانست و دربار عباسی او را بتهمت همکاری با قرمطیان از 312- 317 هجری قمری به زندان افکند و در بغداد در 326 هجری قمری درگذشت. (ذریعه ج 3 ص 410) (معجم المؤلفین) (اعیان الشیعه). قبر وی هم اکنون در بغداد در بازار شورجه معروف است
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(حَ سَ نِ نَ / نُو بَ)
ابن موسی مکنی به ابومحمد بغدادی شیعی متکلم. پس از سال 300 هجری قمری زنده بوده است. اوراست: ’الاعتبار و التمییز و الانصار’ و ’التوحید کوچک’ و ’التوحید بزرگ’ و ’الرد علی ابی علی الجبائی’ و ’الرد علی ابی الهذیل العلاف’ و ’الرد علی اصحاب التناسخ’ و ’الرد علی اصحاب المنزله بین المنزلتین’ و ’الرد علی اهل المنطق’ و ’الرد علی ثابت بن قره’ و ’الردعلی الغلاه’ و ’الرد علی فرق الشیعه ماعدا الامامیه’ و ’الرد علی المنجمین’ و ’الرد علی القول برؤیه الباری’ و ’الرد علی المجسمه’ و ’الرد علی الواقفه’ و ’الاراء و الدیانات’ و ’الارزاق و الاجال و الاسعار’ و ’الاستطاعه’ و ’الانسان’ و ’الانواء’ و ’التنزیه و ذکر مشابه القرآن’ و ’المرایا وجههالرؤیه’ و ’النکت علی بن الراوندی’. (هدیه العارفین ج 1 ص 268) (خاندان نوبختی) (ذریعه ج 1 ص 34 و 507 و ج 2 ص 27 و 389 و ج 4 ص 489)
ابن حسین مکنی به ابومحمدخواهرزادۀ سهل بن اسماعیل نوبختی و شیعی بود و در 402 هجری قمری درگذشت. وی ’کون و فساد’ ارسطو را مختصر کرده است، و نام شش کتاب دیگر او در هدیه العارفین ج 1 ص 274 یاد شده است. و رجوع به خاندان نوبختی شود
لغت نامه دهخدا
(عَ یِ نَ بَ)
ابن عباس بن اسماعیل بن ابی سهل بن نوبخت. مکنی به ابوالحسین. وی از شعبه ای از خاندان نوبختی بود. و از بزرگان کتاب اعیان و شعرای بغداد و از مردمان کریم و ادب پرور معاصر ابوسهل اسماعیل بن علی نوبختی است. در شعر و ادب شاگردبحتری و ابن الندیم بود و ابن الندیم مینویسد که اشعار او به دویست ورقه میرسد. وفات او در یکی از سالهای 323، 324، 327، 329 هجری قمری به اختلاف روایات قید شده است. و ابیاتی از اشعار او در کتاب خاندان نوبختی تألیف عباس اقبال نقل شده است. (از خاندان نوبختی عباس اقبال ص 193) (معجم المؤلفین از الفهرست ابن الندیم ج 1 ص 168) و اخبارالراضی و المتقی صولی ص 76)
لغت نامه دهخدا